„Co skłoniłoby Was do podjęcia pracy?” – takie pytanie zadaliśmy osobom z niepełnosprawnościami. Zamieściliśmy je w grupach dedykowanym konkretnym chorobom na platformie społecznościowej Facebook. Było to pytanie wielokrotnego wyboru, więc ankietowani spośród niżej podanych odpowiedzi mogli zaznaczyć więcej niż jedną. Łącznie odpowiedziało 218 osób.
Pytanie powstało w konkretnym celu. Chcieliśmy się dowiedzieć, jakie przeszkody stoją na drodze aktywizacji zawodowej osób z niepełnosprawnościami, a także co decyduje o tym, czy taka osoba w ogóle podejmie pracę.
Odpowiedzi były następujące:
– praca zdalna – 198
– nieregularne godziny pracy – 144
– odbieranie lub odpracowanie godzin – 124
– częstsze przerwy – 101
– praca hybrydowa – 90
– przystosowanie stanowiska do indywidualnych potrzeb – 69
– dłuższe przerwy – 67
– respektowanie ograniczonego czasu pracy – 18
– wygodne miejsce do odpoczynku – 11
Najczęściej powtarzającymi się odpowiedziami były: praca zdalna, nieregularne godziny pracy oraz odbieranie i odpracowanie godzin. Najmniej głosów miały: respektowanie ograniczonego czasu pracy oraz wygodne miejsce do odpoczynku. Odpowiedzi sugerują, że największą przeszkodą w podjęciu zatrudnienia przez OzN jest praca stacjonarna. COVID-19 rozpowszechnił model pracy zdalnej, który jest coraz bardziej popularny wśród pracowników. Wielu ludzi nie wyobraża sobie powrotu do biura. Pracując zdalnie, nie potrzebujemy wiele, zazwyczaj wystarczy nam laptop, biurko oraz stabilne łącze internetowe. Wygoda, jaką oferuje taki rodzaj pracy, jest zdecydowanie wyższa, ponieważ odchodzą kłopotliwe czy też często niemożliwe dojazdy. Daje to również szansę OzN, bo na starcie rozwiązuje problem barier architektonicznych czy konieczność dostosowania biura. Co więcej pracownik może dzięki temu poszerzyć obszar poszukiwania zatrudnienia na całą Polskę, nie ogranicza go jedynie miejsce zamieszkania.
Dość wysoko uplasowały się też nieregularne godziny pracy, a także ich odbieranie lub odpracowanie. Coraz więcej firm wprowadza pracę w nietypowych godzinach, nie narzucając czasu jej rozpoczęcia lub zakończenia. Pozwala to nie tylko na lepsze zagospodarowanie czasu, ale i zwiększa efektywność pracownika. Dzięki temu rozwiązaniu zmniejsza się również absencja OzN w pracy. Świadczy to o tym, że elastyczność jest jednym z głównych czynników podjęcia pracy. Chodzi nie tylko o samo miejsce pracy, ale również o czas jej rozpoczęcia, co w wielu firmach jest łatwe do osiągnięcia. Dzięki temu osoba chora może tak ustawić grafik, by nie kolidował z wizytą lekarską czy badaniami. Może być pewna, że gdy jednego dnia choroba da o sobie mocniej znać, drugiego będzie mogła spokojnie ten czas odpracować.
Co ciekawe, przystosowanie stanowiska do indywidualnych potrzeb nie jest dla OzN bardzo istotne. To wiąże się zapewne z tym, że większość odpowiadających bierze jednak pod uwagę pracę zdalną. Zdalna, elastyczna praca sama w sobie gwarantuje wygodę. Potwierdza to również niska liczba zaznaczeń odpowiedzi: wygodne miejsce do odpoczynku. W dużych firmach jest to standard, jednak OzN wolą jednak odpoczywać na własnych kanapach.
Praca zdalna jest coraz bardziej powszechna, co ułatwia aktywność zawodową OzN. Jeżeli tylko pracodawcy pozwolą im na pewną elastyczność w zakresie godzin pracy, mają szansę zyskać świetnych pracowników. Warto wykorzystać tę szansę!